- وقت شناسی (وَ شِ)
شناسائی زمان و موقع هر کار. موقعشناسی، علم به ساعات و فصول و ازمنه. وقت شناسی یکی از مقدمات نمازاست. رجوع به کتب فقهی شود، نجوم. ستاره شناسی، غنیمت شمردن دم. ابن الوقتی
معنی وقت شناسی - جستجوی لغت در جدول جو
- وقت شناسی
گاه شناسی، جاور شناسی، ستاره شناسی شناساسی زمان و موقع هر کار موقع شناسی، علم بساعات و فصول و از منه، نجوم ستاره شناسی، غنیمت شمردن دم ابن الوقتی
- وقت شناسی
الالتزام بالمواعيد
- وقت شناسی
Punctuality
- وقت شناسی
ponctualité
- وقت شناسی
dakiklik
- وقت شناسی
pontualidade
- وقت شناسی
puntualidad
- وقت شناسی
punktualność
- وقت شناسی
пунктуальность
- وقت شناسی
пунктуальність
- وقت شناسی
stiptheid
- وقت شناسی
Pünktlichkeit
- وقت شناسی
समय की पाबंदी
- وقت شناسی
puntualità
- وقت شناسی
시간 엄수
- وقت شناسی
সময়ানুবর্তিতা
- وقت شناسی
وقت کی پابندی
- وقت شناسی
ความตรงต่อเวลา
- وقت شناسی
ketepatan waktu
- وقت شناسی
דייקנות
- وقت شناسی
守时
- وقت شناسی
kuwa na wakati
- وقت شناسی
時間厳守
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ شِ)
لغت نامه دهخدا
پاسداری حق. صفت حق شناس: پادشاه از حق شناسی در حق این خاندان قدیم تربیت فرماید. (تاریخ بیهقی). ملک را سیرت حق شناسی او پسند آمد و خلعت و نعمت بخشید. (گلستان)
(فُ / فَ)
لغت نامه دهخدا
وقت شناسنده. موقع شناس. (یادداشت مرحوم دهخدا). کسی که زمان و موقع هر کاری را می شناسد. مقابل وقت ناشناس و وقت نشناس:
به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت شناس
به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد.
حافظ.
، عالم به علم ساعات و فصول و ازمنه. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، منجم. (منتهی الارب) (فرهنگ فارسی معین). متنجم. ستاره شناس. هیوی. (ناظم الاطباء). عالم به علم هیأت، کسی که دم را غنیمت داند. ابن الوقت. (فرهنگ فارسی معین) :
بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی.
حافظ
به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت شناس
به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد.
حافظ.
، عالم به علم ساعات و فصول و ازمنه. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، منجم. (منتهی الارب) (فرهنگ فارسی معین). متنجم. ستاره شناس. هیوی. (ناظم الاطباء). عالم به علم هیأت، کسی که دم را غنیمت داند. ابن الوقت. (فرهنگ فارسی معین) :
بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی.
حافظ
نمک شناسی، ارج شناسی سپاسداری اعتقاد بحقیقت و راستی، خدا شناسی، ادای حق کسی قدر دانی
گاه شناس جاور شناس اوام دان کسی که زمان و موقع هر کاری را می شناسد موقع شناس موقع ناشناس وقت ناشناس: (بسمع خواجه رسان ای ندیم وقت شناس بخلوتی که در اواجنبی صبا باشد) (حافظ)، عالم بعلم ساعات وفصول وازمنه، منجم ستاره شناس، کسی که دم را غنیمت داند ابن الوقت: (بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند بیک پیاله می صاف و صحبت صنمی) (حافظ)
((~. ش))
فرهنگ فارسی معین
موقع شناس، مقابل وقت ناشناس، عالم به علم ساعات و فصول و ازمنه، منجم، ستاره شناس، کسی که دم را غنیمت داند، ابن وقت
سپاس، سپاسگزاری، شکر، شکرگزاری، قدردانی، قدرشناسی، نمک شناسی
متضاد: حق ناشناسی، کفران
متضاد: حق ناشناسی، کفران